30 december 2014

Arnhem, 29 december 2014,

De eerste sneeuw van de pas begonnen winter is gevallen en de eerste aanpassing van de dienstregeling van de NS is een feit.
Met het gladder worden van rails en wegen dient zich ook weer het dilemma aan hoe ik dit keer de boodschap ga verpakken die al zo'n 35 jaar het ons o zo bekende nieuws bevat.
Al jaren speelt de stand van onze eigen wissels en het risico op bevriezing geen enkele rol bij het vinden van onze doelen in het weer voor ons liggende volleybalweekend.
Daar waar de NS moeilijk kan voorspellen of blad en sneeuw spelbrekers worden in het bereiken van haar geplande bestemmingen, is voor ons volleyballers geen enkele omstandigheid zwaar genoeg gebleken om ons jaarlijks sportfestijn in de war te laten schoppen.
Dat betekent kennelijk dat wij in staat zijn vele, ook onvoorziene, omstandigheden het hoofd te bieden en dat tekent alleen maar onze veerkracht, karakter en levenswijsheid.
We zijn zelfs, zo gaat het geluid, in staat om de tijd naar onze hand te zetten door in 1 jaar tweemaal te vieren dat we de mijlpaal bereiken van "35 jaar Vlieland". Hulde en om stil van te worden.
Met het oog op het toernooi van VSV in 2015 is het de OCEAVV (organisatie comité Eerste Arnhemse Volleybal Vereniging) gelukt om in november jl. een eerste weekendvergadering te beleggen en ik kan verklappen dat we terug kunnen kijken op twee zeer vruchtbaar dagen.
We hebben diverse voorstellen kunnen formuleren om diverse wethouders uit vele Gemeenten rondom Vlieland te interesseren om onze herdenking mee te vieren.
Wellicht ontstaan in de komende maanden in gezamenlijk overleg nog genoeg nieuwe fraaie en misschien zelfs wel ontroerende ideeën die het de moeite waard maken wederom met een mooie groep mensen het eiland op te gaan. Ik zie ons natuurlijk ook weer graag Torenzicht vullen met een voldoende grote groep.

Er is weer veel gebeurd het laatste half jaar. "Midweekteam Ed" is gedegradeerd van de A naar de B-poule en "Team Arnold" is gepromoveerd van de D naar de C-poule. We schuiven dus weer meer naar elkaar toe.
De twee recreantenteams van de maandagavond hebben elk weer een redelijk aantal leden, hoewel er nog steeds aanvulling mogelijk is.
Vlieland lonkt weer, zoals eerder beschreven, en in het weekend van 17 t/m 19 april is het weer zo ver.
Oud leden van het eerste uur krijgen vanzelfsprekend ook weer een uitnodiging.

Volleyballen op Vlieland en Groepsaccommodatie Torenzicht weer onze vertrouwde stek. (zie info@torenzicht.nl voor nadere informatie). 
De 25 slaapplaatsen die worden aangeboden kunnen ook dit jaar eventueel met een gering aantal worden uitgebreid. De buffetten op vrijdag- en zaterdagavond zijn inbegrepen in het  arrangement. Vrijdagavond beginnen we traditioneel met een goed georganiseerde BBQ op de binnenplaats van Torenzicht.
Er zullen hopelijk weer 3 teams onder de naam EAVV kunnen worden ingeschreven, waaronder, evenals vorig jaar, 1 herenteam en twee mix- teams.

De kosten van de vaste geregelde onderdelen bedragen dit jaar:
1 Zaalhuur, broodjes €11,00

2 Overnachting in het wonderschone Torenzicht, gebaseerd op 25 personen € 88,00
3 Inkopen t.b.v. borrelen etc. en twee (!) buffetten € 45,00
4 Huur van fietsen gedurende drie dagen ook weer gratis! € 0,00
Totale kosten: €144,00
                                                                                           
Ik verzoek jullie voor 31januari 2015 genoemd bedrag over te maken op gironummer 143613 t.n.v. Peter Zandbergen 
Bedankt en tot het volgende schriftelijke contact waarin nadere berichten zullen volgen.

19 augustus 2014

Arvevo gaat Vlieland 2014 - de video



Rond 1980 zette volleybalvereniging EAVV voor de eerste keer voet aan wal van de parel van de Wadden Vlieland. Dit jaar werd het jubileum gevierd met het aanbieden van een herdenkingsplaquette.

14 april 2014

Toespraak Peter bij onthulling plaquette

Geachte heer Visser, beste Marjo en Joop en beste volleybalvrienden.

Wij volleyballers hebben ons al heel wat jaren door de tijd heen gesneld, de tijd geconsumeerd, de tijd ingehaald en de tijd aan ons voorbij laten gaan. Terugdenkend aan 35 jaren Vlieland is terug glijden naar eenvoudig op te diepen herinneringen en die te laten opdoemen in het rijke heden.

Broekjes waren we nog in het begin en heel korte sportbroekjes droegen we. Als ik de foto's zie van de beginjaren dan zit hier nu een groep mensen die sinds toen toch zeer veranderd is. We zijn gegroeid en gerimpeld, belezen en bereisd, gestudeerd en geslaagd, we hebben geleefd en we zijn door het leven elk op zijn of haar eigen wijze getekend. De meesten van ons werken nog, een enkeling geniet van dat het niet meer hoeft of moet accepteren dat het niet meer kan. Zo beleeft ieder van ons zijn eigen leven met unieke herinneringen waarvan 1 deel toch steeds weer samenvalt: dat is ons gemeenschappelijk korte verblijf op Vlieland. Elk jaar weer drie dagen lang en dat is, als je daar echt bij stil staat, toch bijna 1% van onze tijd, zonder voorbereidingen. Je zal het als salaris moeten inleveren en je weet hoe veel het is.

Denkend aan de beginjaren komen vele beelden naar boven. Ooit bivakkeerden we in het mooie West End aan de Dorpsstraat. Daarna ontdekten we de charme van het Doniahuis, waar we als jong volwassenen ons de koude oorlog praktijken van slaapzalen met stalen britsen met spiraalmatras lieten welgevallen. Die kwelling verstoorde onze nachtrust echter totaal niet, want we hadden onszelf vaak voordat we gingen slapen een medicinale behandeling toegediend, afgeblust met een passende hoeveelheid gebakken eieren met spek. Die combinatie bracht ons met gemak een uurtje of 6 onder zeil. De leider van vakantieaccommodatie Doniahuis leerde ons klein te zijn in onze eigen grootsheid door ons met strakke hand alles te verbieden wat aan schoolreiskinderen werd verboden. Onze matrassen waren weliswaar op bedplassers voorbereid, maar het eigeel van het zondagochtendontbijt, vaak opgediend door ons aller Wim, Gert of Pieter, werd ons fataal. De slaapzaal was echt te krap na weer een preek op de vroege zondag en ik, geboren Gereformeerd, ontdekte in de toespraak van de leider van Donia weinig overeenkomst met de stichtelijke zondagpreken uit mijn jeugd.

Ieder jaar dat we achter ons lieten zag je ons volleyballers meer volwassen worden en groeien. De slanke jonge goden van het eerste uur en vol vuur, dansten in De Stoep met vele andere Adonissen en het heilige vuur werd tot in de late uren vaak opgestookt tot grote hoogtes. Hoewel het strakke lijf plaats heeft gemaakt voor nieuwe en soms schone Barokke lichaamsvormen; het heeft ons nooit belemmerd om de lange nachten vol met Stones of Meatloaf te absorberen. Niet alles bleef rozengeur en maneschijn. We hebben ook onze beperkingen leren kennen. Nieuwe muziektrends, zoals House en Dancemuziek, wordt door velen afgedaan als teringherrie, terwijl de schoonheid van die muziek door een echte kenner toch wel wordt herkend. Velen van ons laten zich bij die muziek verdrijven van de vaak te volle dansvloer, waar de wettelijke scharreloppervlakte per mens minimaal 2 m2 behoort te zijn.

In al die 35 jaren hebben we alle hoeken van het eiland wel verkend. De twee groepsduinpannen in het westen en in het noorden doen daarbij al jarenlang dienst als openlucht collegezaal, waarin vele urenlange gesprekken spontaan ontstaan en werkelijk waar, over de meest uiteenlopende onderwerpen. Of het nu ging over onderwerpen die onze dierenvrienden aandroegen of over de typische flora en fauna van Vlieland; feit is dat we nu veel meer over het gedrag van pony's en kippen weten dan we vroeger ooit voor mogelijk hadden gehouden. Die uitgebreide kennis is mede blijven hangen door het aanstekende acteertalent van onze faunadeskundige: Harry. Daarnaast hebben we op Vlieland inmiddels zo veel gras- en vogelsoorten gespot dat velen van ons morgen zo als ambassadeur van Vogelbescherming of Natuurmonumenten zouden kunnen worden benoemd.

Als ik probeer af te ronden: het is niet moeilijk om ons collectieve Vlielandgeheugen samen te vatten. Het bestaat uit een samenballing van alle goede herinneringen, een enkele opbloeiende liefde en de kracht van jarenlange repetitie met als resultaat: steeds weer een nieuw hoofdstuk. De zondagse terugreis laat mensen zien die alle goede gedachten over weer 3 dagen Vlieland laten bezinken, een vermoeide lach en soms een hese stem. Op weg naar huis, weer een jaar wachten, maar eerst natuurlijk gewoon de volgende dag, maandag. Voor ons zo gewoon, maar voor de twee in het afgelopen jaar overleden volleyballers uit ons midden bestaat die maandag en "Tot morgen" niet meer. Het gemis van Louis en Han heeft ons diep geraakt en de herinnering aan hen zal wellicht nooit plaats maken voor vergeten. Louis met zijn onafscheidelijk pakje shag, altijd vergezeld van weer een overpeinzing en Han met zijn nooit te stoppen enthousiasme om weer een goed gesprek aan te gaan, theologisch gemarineerd of niet. Het voelt nog onwezenlijk om het zo prille gemis te moeten accepteren...............en toch doen we vandaag wat we al 35 jaren doen.

Vandaag heette gisteren nog morgen en ik merk steeds weer hoe snel alles achter ons ligt. Daarom: ik wens ons toe dat we de levenskunst beheersen om het heden te kunnen omarmen, onze herinneringen te koesteren en de fraaiste ervan op te slaan in ons eigen EAVV -Museum met daarin, voor ieder voelbaar, onze onbetaalbare schatten aan herinneringen.

Meneer Visser, bedankt voor uw komst. Hopelijk heeft u deze groep en dit moment als horend bij uw Vlielandse leven kunnen ervaren. Voor ons allen: een drankje en een hapje en doorgaan met wat ons hier ooit samenbracht.

12 April 2014

Onthulling plaquette

Foto's Marc

04 april 2014

Laatste nieuws

Arnhem, 3 april 2014

Het toernooi op 12 april is aanstaande en ...........de laatste maanden heeft onafwendbaar in het teken gestaan van het afscheid van Han Hoekstra.
Hoe groot kan het contrast zijn tussen gebeurtenissen die in wezen onvergelijkbaar zijn?
Het afscheid van Han in de Opstandingskerk en Rozendaal was indrukwekkend.
Hans Cleijne heeft in de kerk namens ons volleybalvrienden in fraaie beeldtaal gesproken en even leek Han weer bij ons te zijn.
 
De werkelijkheid van deze dag is anders: de groep volleyballers/coaches en metgezellen bestaat dit jaar uit 29 mensen, waarvan er 27 in Torenzicht bivakkeren. Een stuk meer dan voorgaande jaren, wellicht omdat iedereen er gewoon bij wilde zijn.
Eerder heb ik jullie de kortingscode gemaild voor rederij Doeksen. Boek zelf op tijd wel even de overtocht en terugkeer via www.rederij-doeksen.nl .  Het is verplicht!!.

Van de mensen die dit jaar meegaan zullen er 17 spelen in 1 heren- en 2 mix teams.
Torenzicht ligt, nog steeds, schitterende gelegen aan de rechter kant van de Dorpsstraat. Slaapzak voor de nachten is niet nodig, want we liggen onder een fris dekbed met overtrek inclusief kussensloop.
Ook handdoeken voor na het douchen zijn aanwezig! Fietsen zijn  in de prijs van Torenzicht arrangement opgenomen; ophalen bij Jan van Vlieland, scheef tegenover de boot.

Het organiseren van het diner bij Torenzicht op vrijdag en zaterdag is dit jaar op het laatst een grote "uitdaging" geworden.
Na 3 weken wachten op een offerte en 4 keer bellen waar deze bleef, durfde onze "vaste" leverancier mij pas afgelopen maandag te vertellen dat ze niet kunnen leveren vanwege gebrek aan personeel.
Ik heb de brave man vanzelfsprekend hartelijk bedankt voor die laat afgegeven  boodschap.
Na een  zoektocht bij diverse restaurants naar een alternatieve invulling bij Torenzicht om niet buiten de deur in een restaurant te gaan eten is het programma toch weer sluitend geworden.
Voor vrijdag avond is er dus weer een BBQ vis/vlees/vegetarisch geregeld (compleet met allerlei opsmuk) en zaterdag een pastabuffet met en zonder vlees  avec salade en vislasagne.
Beide avonden wordt een en ander rond 19.00 uur bezorgd bij Torenzicht.
En: Na het toernooi op zaterdag kunnen we weer een duik nemen in het zwembad.

De teams heb ik als volgt ingedeeld, met het herenteam bestaand uit midweekspelers:
Heren EAVV 1: Ed v.d. Engel, Peter Zandbergen, Mark van Boggelen, Hans Cleyne, Jos Wolters en Miranda van Gaalen
Mix EAVV 1: Anne Marie Snelder, Petra Brakenhoff, Gerrit Matser, Arnold Jansen, Peter Hulshof en Willem Hillen
Mix EAVV 2: Elbeth Lageveen, Marianne Lantinga, Pieter Griffioen, Mario Herbert, Ricks Huis in 't Veld en reserve uit team 1/ herenteam
Elk team dient te zorgen voor een scheidsrechter.
Het inkopen wordt weer opgepakt worden door onze vertrouwde inkoopcommissie, die op basis van de basislijst met een toeslag voor drankje wethouder sportzaken, Marjo en Joop etc. er vast wel weer uit zal komen.   

(...)

En dan nog meer: afgelopen weken heb ik jullie gemaild om aan te kondigen dat zaterdag om 17.00 uur de feestelijke onthulling van het bord 35 jaar EAVV-Vlieland plaats vindt.
De niet lange speech van wethouder Henk Visser en ondergetekende, in combinatie met een hap en een slok bezitten de basisingrediënten om "De Harlinger Courant" er een waardig nieuwsfeit van te laten koken.
De voortekenen wijzen er op dat het met mystiek omgeven verblijf ons een bijzonder weekend zal verschaffen.

Tot ziens op boot of op Vlieland! Vergeet je warme handschoenen niet voor de duinpan.

Peter Zandbergen


15 januari 2014

Volkslied

Volkslied

Tijdens de raadsvergadering van 28 januari 2013 bood Nils Koster (Drijfhout) het Vlielands Volkslied aan de bevolking van Vlieland en omstreken aan.
U kunt het volkslied hier beluisteren en downloaden via de onderstaande link.
tekst
Er ligt aan ’t ruwe Noordzeestrand
Beschermd door duinenrij
Een plekje grond in omtrek klein
Gering ook van waardij
Hoe klein het echter ook mag zijn
Wij houden ’t hoog in eer
Geen land op aard’ dat meer bekoort
Geen plekje boeit er meer
refrein
Vlieland, Vlieland te midden der zee
Voor Vlieland, voor Vlieland een hiep hiep hiep hoezee
Voor Vlieland, voor Vlieland een hiep hiep hiep hoezee
Daar speelden w’ongestoord aan zee
In duinen en vallei
Daar was een blijde jeugd ons deel
Van zorg en kommer vrij
Waar ook het lot ons hene voert
Oost, west naar zuid of noord
D’herinnering aan de plek der jeugd
Leeft in ons hart steeds voort
Ver buiten ’s werelds wild gewoel
Ontvlucht door menigeen
Een speelbal slechts van wind en zee
Ligt ’t eenzaam oord daarheen
Toch minnen wij dat plekje grond
Wat ook gebeuren moog
Zij ’t anderen vaak tot spot of hoon
Wij houden Vlieland hoog