Nu het Doniahuis niet meer beschikbaar is, is onze kwartiermaker (Peter) naarstig op zoek gegaan naar een nieuw onderkomen. Het ziet er naar uit dat hij succesvol is geweest. Hier alvast dingen om aan het idee te wennen.
Van de website:
Groepsaccommodatie Torenzicht op Vlieland is een sfeervol klein hotel met tal van mogelijkheden. Onze missie: vriendelijk, informeel en kraak helder! Torenzicht is heel geschikt voor een bruiloft of familiefeest, een bedrijfsuitje, een teambuilding, project-heidag of gewoon een paar dagen uitwaaien op het strand!
Huurt u het hotel als grotere groep, dan heeft u het hotel voor u alleen en kunt u gratis alle faciliteiten gebruiken: de luxe van een hotel met de privacy van een eigen huis! Een vergelijkbare locatie is er niet op Vlieland.
Het hotel voor ons alleen!? Wie had dat kunnen denken. Geen elektronisch dartbord meer, geen ruzie meer om de koelkast met de concurrerende groepen, etc. etc.
Verder is ook nog wireless internet, dus misschien kunnen we dit blog wel live bijhouden.
Wil je meer weten kijk dan hier op de site van hotel Torenzicht.
In het bos en de duinen, net buiten het dorp aan de Badweg ligt, vanaf mei 2008, het compleet vernieuwde DoniaState. Een uniek plekje op Vlieland. Hier ziet u de fazanten en konijnen vanaf het balkon of terras van uw eigen kamer. In ongeveer 5 minuten loopt u naar het dorp en in 10 minuten naar het strand.
Vanaf 2008 zijn er tweepersoonskamers met douche of bad.
Schoonheidsarrangement na het volleybal? Even tijd voor jezelf nemen, bijvoorbeeld na een drukke dag, of na een lekkere lange strandwandeling (of na een vermoeiend volleybaltoernooi?). Met het zout nog op je gezicht, en het zand nog tussen je tenen is er niks lekkerder dan even helemaal te ontspannen en alles van je af te laten glijden. Dit kun je doen in de schoonheidssalon, deze is gelegen boven de entree van DoniaState.
Wie het allemaal zelf wil zien kan kijken op Doniastate.
Medewerksters en klanten van Drogisterij Verweij in Barneveld kregen maandagmiddag de schrik van hun leven. Ze hoorden een enorme klap, waarna bleek dat een 79-jarige Barnevelder met zijn scootmobiel de etalage van de winkel was binnengereden. "Hij vertelde dat hij in een slip was geraakt door de regen en niet meer kon remmen," zegt eigenaar Willem Verweij. "Vervolgens ging hij door de etalageruit heen." De man was niet erg onder indruk van zijn voorval. Hij kwam met de schrik vrij. "Hij vroeg aan de medewerksters: bloed ik? Toen die zeiden: 'nee', wilde hij de scootmobiel zo in zijn achteruit zetten en weer verder rijden! Dat hebben we weten te voorkomen, want overal lag natuurlijk glas. De brandweer heeft de uitstekende delen glas verwijderd en de man is van binnenuit bevrijd. Toen hij op een stoel zat, zei hij laconiek: 'Zeg Willem, ik moet nog wel twee neussprays van je hebben. Hij dacht zeker dat we afbreekprijzen hadden," lacht Verweij. Het raam is dezelfde dag nog vervangen en de man maakt het prima, zo bleek uit navraag.
Na 45 jaar nemen we afscheid van het Doniahuis. Voor velen staat het volleybaltoernooi op Vlieland gelijk aan slapen in het Doniahuis. Natuurlijk waren er ook verhalen van vroeger over Westend, maar die vallen in het niet bij de verhalen over het Doniahuis.
De slaapzaal
Goed slapen was er meestal niet bij. Het licht dat op de meest onverwachte momenten aanging, omdat er weer een groepje thuiskwam. De stank van alle scheten was na al die jaren in het beddengoed getrokken, zodat het luchten met ijskoude lucht via de wijdopenstaande ramen niet meer hielp. De doorhangende matrassen, die sinds kort door plastic incontinentiematrassen waren vervangen. Wie zich hier allemaal niks van aantrok, werd meestal alsnog uit zijn slaap gehouden door enorme snurkers nog erger apneu-patienten die simpelweg ophielden met ademhalen.
De keuken
De muren zijn er doordrongen van de lucht van uitgebakken spek. Hoeveel eieren zijn er door ons gekookt en gebakken? Bij een gemiddelde van 70 eieren per jaar zijn er door EAVV, en later naadloos overgenomen door ARVEVO meer dan 1000 eieren verwerkt en verorberd.
De koelkast
In de keuken stond de KOELKAST. In de historie van het Doniahuis heeft de invloed van de koelkast wel haast mythische vormen aangenomen. Volgens de oude garde de oorzaak van de jarenlange strijd met Dynamo. Het lenen van spullen uit andermans koelkast heeft jarenlang tot een ijzige sfeer geleid. Pas sinds een jaar of twee is er sprake van een "detente" en praten de buren weer met elkaar.
Gemengd douchen
Na de renovatie van de douches en wc's was het echte spartaanse er af. Niet meer hoefde buiten de douche met twee kraantjes de watertemperatuur worden geregeld. Maar de watertemperatuur daalde nog steeds schrikbarend als iemand de kraan opendraaide om zijn tanden te poetsen.
Maar het Doniahuis was ook gemengd douchen. Voor sommigen iets om het hele jaar naar uit te kijken, maar voor anderen een schrikbeeld dat groot genoeg was om het Doniahuis helemaal te mijden.
Genoeg wc-papier?
En dan nu de sloop
De vlag is uit de mast, nog even en het Doniahuis gaat tegen de vlakte.
VLIELAND - De groepsaccommodatie Doniahuis aan de Badweg op Vlieland gaat in oktober plat om plaats te maken voor nieuwbouw. Eigenaar Jan Peter van Koot heeft een nieuwe gebouw laten ontwerpen. ,,Het oude gebouw stamt uit 1961, het is niet meer van deze tijd. Voor schoolreisjes is het prachtig, maar in de zomer sta ik drie weken leeg.'' De slaapzalen maken daarom plaats voor 32 tweepersoonskamers ,,met een keurige douche en wc''. Het ontwerp van architect Poppe Ytsma uit Appelscha telt twee vleugels van twee bouwlagen. Van Koot wil net iets onder de hotelprijzen gaan zitten. Hij hoopt in mei 2008 weer open te kunnen. De gemeenteraad stemde gister avond unaniem met de plannen in.
M i s s i a t u u r t j e s zijn mini stukjes bij het werk van een missionair predikant
Harlingse hegemonie en dansen op Ps.137
Anders dan de zin hierboven zegt, is dit meer een stukje bij mijn vrije tijd. Dat we na een paar uur over asfalt rollen nog bijna net zo lang over water varen, maakt afstand nemen gemakkelijk. Lekker vrij! Wat niet wegneemt dat ‘t jaarlijks weekend met het Vlielands volleybaltoernooi vrijwel volledig voorspelbaar is (inclusief de onfeilbare hegemonie van het Harlingse herenteam). Mensen houden blijkbaar van rituelen. Dat in zevenentwintig jaar veranderingen hier nauwelijks sneller gingen dan de wadden zich verplaatsen, heeft nooit echt het verwijt van conservatisme opgeleverd – en ook de cijfers van volleybalverlating niet tot zulke hoogten gestuwd dat er alarmerende rapporten verschijnen over ‘Volleybal in Nederland’. Toch moesten we dit jaar wel even slikken. Het Doniahuis wordt afgebroken, daar kunnen we volgend jaar niet meer terecht. Nu zal het gehalte aan nostalgische verhalen nog hoger worden. En Petra was er niet – zeg maar zo iemand die je in iedere kerk wel vindt. Die er eigenlijk altijd is. Er tot genoegen van iedereen altijd is. Zo iemand.
En verder? Ik dacht eerst dat het een soort beroepsdeformatie was dat ik in de discotheek een kansel ontdekte. Maar de anderen zagen ook dat boegbeeld met daarachter de draaitafels van de disc-jockey. ‘Het Woord is muziek geworden’, zou je kunnen denken. Sommigen vonden het (ietwat) heiligschennend. Ik dacht meer aan strandjutters-mentaliteit, hoewel die kansel er niet uitzag of hij daadwerkelijk nog in ‘t spoor van Willibrord was aangespoeld. Maar toen de draaier van dienst, met Boney M. wel de ‘Rivers of Babylon’ binnen liet stromen, vroeg ik een van de bevriende volleybalsters of ze met me op Psalm 137 wilde dansen. Toen werd het zo laat dat ik die andere kansel op het eiland de volgende morgen weer niet heb gezien. Wel hebben m’n bijbelvaste danspartner en ik nog een tijdje geprobeerd ook andere nummers aan de bijbel te verbinden. Met wisselend succes. En veel plezier.
De lange reis begon al vroeg. Er was aan voldoende proviand voor onderweg gedacht: koffie en twee zakken stroopwafels. We kwamen als laatste aan op de boot, we moesten de bagagekarren openmaken om onze tassen erin te doen, volgend jaar maar iets eerder vertrekken dus. De sfeer zat er gelijk goed in. Totdat bleek dat Peter K zijn broodje kroket niet kon krijgen omdat het frituurvet nog niet aangezet was. Hij kreeg een flinke teleurstelling te verwerken. De jarenlange traditie van een broodje kroket op de heenweg is bij deze doorbroken.
Gezien de mooie weersvoorspelling voor het weekend werd op de boot bedacht dat het klootschieten wel eens naar de vrijdag verplaatst kon worden zodat we op zondag meer van de duinpannen zouden kunnen genieten. Maar een traditie zomaar veranderen, dat kan niet.
Bij aankomst op Vlieland werden de fietsen opgehaald om er vervolgens 50 meter mee te fietsen tot aan de spar. Daar werd van mij verwacht dat ik de taken van Petra wel even over zou nemen. Een opdracht waar ik nooit in zou kunnen slagen. Het aansturen op kiezen van de B-merken ging redelijk goed, verder was het een ongeorganiseerd gekrioel met 4 karren door de winkel waarbij iedereen een stukje boodschappenbriefje in handen had. De +10 en -20 achter de boodschappen zorgde ook voor veel onduidelijkheid. Hopelijk gaat Petra volgend jaar weer mee, dan kan ik haar techniek van boodschappen doen een beetje afkijken. Uiteindelijk 4 volle karren aan de kassa missie volbracht. Peter probeerde weer onder het statiegeld betalen uit te komen, wederom met succes heb ik begrepen.
Na in een café wat gegeten en gedronken te hebben gingen we naar het Doniahuis. Bij de spar waren we er al achter gekomen dat dit huis gesloopt gaat worden en dat er volgend jaar nog niets voor in de plaats staat. Ik heb even rondgekeken en sloop lijkt me ook de beste optie. Maar omdat dit mijn eerste jaar Vlieland is kan ik me voorstellen dat de “Vlieland jubilarissen” veel meegemaakt hebben in het huis en dat het voor hen de sloop wat zwaarder valt.
Bij aankomst werden de bedden verdeeld. Er zijn geen vaste plaatsen werd mij verteld, maar iedereen ging toch gelijk naar zijn of haar bed toe.
Op naar de duinpan! Erg mooi rustig plekje, maar een groot aantal mieren dat het nodig vond om over mij heen te lopen. Ik denk dat het mannetjes waren want de 7 heren hadden er allemaal geen last van, of ze deden alsof. Ondanks de mieren was het toch genieten. Door mij werden de heren nog voorzien van een erg ranzig verhaal (Berlijn, uitslag en lijken) en verder werd er alleen maar gerelaxt. Gert had zijn MP3 op met de meest uitlopende muziek die denkbaar is. Van zwaar klassiek via top40 naar Guus Meeuwis. Maar ook hij genoot van de duinpan en dat is het belangrijkste.
Bij terugkomst in het Doniahuis waren de boodschappen geleverd. Door middel van stickers werd duidelijk gemaakt dat het niet de spullen van Apeldoorn waren. Helaas was het bier nog niet geleverd. De heren moesten nog even wachten…
Op naar het tuliphotel voor het diner. Erg lekker gegeten en gedronken. Er werd volop gepraat en gelachen en iedereen had het naar zijn zin. Enig!
Na heerlijk gegeten te hebben daalden we af naar de kelder van het hotel om lekker te gaan dansen. Volgens afspraak hebben Mario en ik goed ons best gedaan om te jumpen. Er waren zelfs mensen die kwamen vragen of we het ze wilde leren.
Een voor een dropen we af, terug naar het Doniahuis om lekker te gaan slapen.
Totdat om ongeveer 4 uur de rust ruw verstoord werd door Paasberg Pieter die zijn Apeldoornse liefje van vorig jaar zocht. Verkeerde slaapzaal dus.
De volgende ochtend werd er van de eerste teams verwacht dat we om 9.00 op het veld zouden staan. Dit is ons gelukt. Een enkeling leek nog wat last te hebben van de avond/nacht voorafgaand maar iedereen begon vol goede moed.
Het herenteam speelde sterk, maar helaas waren de mannen die hielden van alcohollen beter. Dus jammer genoeg geen beker voor onze mannen. De mixteams speelde erg enthousiast maar omdat er te weinig mensen waren zijn ook deze teams niet in de prijzen gevallen. Het mixteam van de Deventer-bijtjes (met onze mannen) won gelukkig wel een eerste prijs.
Tijdens een van de laatste wedstrijden raakte ik geblesseerd aan mijn kuit. Ik kreeg erg goede zorg van mijn Arnhemsevolleybalmaatjes. Marianne begeleide me tot in de douche, wat toch wel erg fijn was aangezien ik meer kreupel was dan ik wilde toegeven. Ik heb de laatste wedstrijden dus mogen aanschouwen vanaf de blessurebank (die al aardig volgelopen was). Het zag er goed uit!
De grootste verrassing van de dag vond ik Herman, hij speelde de sterren van de hemel ondanks dat hij last had van zijn rug. Zo zie je maar weer dat jarenlange ervaring ook scoort.
Door Peter H. een auto geregeld om mij naar het Doniahuis terug te brengen. Ysbrân was daar ook blij mee gezien hij niet met zijn enkel naar huis hoefde te lopen.
De plaatselijke verpleegkundige heeft het erg druk gehad met pijnstillers en krukken regelen.
Aangekomen bij het Doniahuis gingen we buiten zitten, heerlijk in de zon. Lekker aan het bier / fris / wijn met de benodigde knabbels napraten over de wedstrijden en waarom er wel of niet gewonnen werd. Vanaf dat moment ben ik helemaal in de watten gelegd door iedereen. Daarom bij deze: iedereen heel erg bedankt!
Vervolgens gingen we naar de Stoep om te eten. Gelukkig was het mooi weer zodat we buiten konden eten. Het nog een keer opscheppen werd helaas niet gewaardeerd door andere gasten, maar ach, je hebt trek en dan pak je het toch.
Na het eten ging iedereen zijn weg. De ene ging de kolonisten van katan spelen in het Doniahuis, de ander ging een wandeling maken of je ging op het terras zitten. Om 22 uur was iedereen weer bij elkaar in de disco voor de prijsuitreiking. Waarna Freek V de avond ging vullen. Gelukkig heb ik daar vrij weinig van meegekregen aangezien ik aan de krukkenbar zat. Waar ik door Han nauwlettend in de gaten werd gehouden. De laatste 3 kwartier heb ik me toch nog op de dansvloer gewaagd. Ook daar was het erg gezellig. Freek V was weg en er werd goede muziek gedraaid.
Helaas was Bob er niet meer om met mij te dansen. (Aangezien hij mij zaterdagochtend vertelde dat hij eens goed naar mij gekeken had en tot de conclusie was gekomen dat ik helemaal niet dans)
Bij Mario terug achterop de fiets, sterke kerel die Mario, bult op met iemand achterop de fiets. In het Doniahuis werden de eieren met spek en kaas gebakken en nog over de avond nagepraat. Marianne schrok van de tijd, in plaats van de gedachte 3 uur was het al 5 uur. Dus snel weer richting douche en bed om vervolgens weer op tijd op te staan.
Aangezien fietsen er voor mij niet inzat werd er voor er spartamet gezorgd. Eigenlijk wilde ik het niet, maar ja, anders moest ik de hele middag op de stoel voor het Doniahuis zitten. Dus ik stemde in. Komen Marianne en Annemarie met een scootmobiel terug! Doordat Annemarie met de scootmobiel met een enorme vaart tegen een fiets en vervolgens tegen stoelen aan reed sneuvelde een ruit van het Doniahuis waarmee de sloop officieel door de Arnhemmers is begonnen. Na zorgvuldig het glas uit de teen van Annemarie verwijderd te hebben konden we dan toch van de zondag gaan genieten. Op naar de strandtent. De scootmobiel voor de deur geparkeerd en lekker in het zonnetje gaan zitten. Rob en zijn buren schoven ook aan. Uiteindelijk weer terug naar het Doniahuis om de laatste boodschappen op te eten.
Onderweg kreeg ik panne met mijn scootmobiel, gelukkig was Ridder Rob bij me en heeft hij het euvel vakkundig verholpen. Bij terugkomst stonden de mannen te dringen om ook even op de scootmobiel te mogen. Hopelijk heeft Hans hier nog een leuk filmpje van kunnen maken.
Daarna werd alles opgeruimd en gingen we terug naar de boot. Aangezien de Vlielandse krukken bij de kaartverkoop ingeleverd moesten worden ondersteunde Jos mij de rest van de weg.
Op de boot werd de champagne ontkurkt en gingen de nootjes rond. De dames uit Deventer hadden alles goed voorbereid.
Mijn conclusie van dit weekend is: erg gezellig, volgend jaar weer maar dan blessure vrij, dan kan ik even dat klootschietrecord breken :)
Onder een stralende zon stonden 8 klootschieters en 1 teller in 2007 aan de start om hun jaarlijkse ronde te volbrengen. Veel later dan anders omdat Herman de uitgaanders meer respijt had gegeven en het begintijdstip van kwart voor elf naar elf uur had verplaatst. Dit jaar net geen parcoursrecord als gevolg van overschatting bij het zetten van de bochten.
Als je denkt dat je in de Stoep weer aan kunt komen met ouderwets swingen op Paradise by the Dashboard Light loop je grote kans dat je uit de toon valt. Als je er helemaal bij wil horen dan moet je gaan oefenen in Jumpstyle.
Aan de beelden is te zien dat er slechts een persoon in ons midden deze techniek al jaren onder de knie heeft. Bob blijkt met zijn onnavolgbare danspassen zijn tijd ver vooruit.
...sprakeloos vanwege zoveel verandering en toch weer enige ergernis. Het is weer enige mensen gelukt om tot vandaag, na hen een tweetal malen aangeklampt te hebben, mij nog niet te laten weten of ze meegaan naar het Doniahuis en de andere programma-onderdelen. Toevallig hoorde ik gisteren via via dat ze een ander onderdak hebben gevonden en dus waarschijnlijk niet meedoen met wat dan ook. kMisschien. Is het nou zo moeilijk om na mijn 17 jaar van brieven schrijven over Vlieland, opgevat als een zaak van scherts en ernst, mijn telefoonnummer en naam te onthouden? Ik lijk wel gek dat ik me hier nog echt serieus mee bezig houdt, of anders gezegd dat ik extra keren de Vlielandse Volleybalvereniging en de fietsverhuur en het Doniahuis moet bellen om de niet voorziene meldingen te melden (geldt natuurlijk niet voor diegenen die mij dat tijdig kenbaar hebben gemaakt. Er zijn dit jaar weer drie hulpverleners (Willem Hillen, Jos Wolters en Mario Herbert) die zullen zorgen voor een Deventer-bijtjes mix. Wij zijn hen voor EAVV kwijt naar het schijnt. Ons dames-team is in elk geval gedecimeerd wegens te geringe mogelijkheden hen op te stellen. We eten op vrijdag evenals vorig jaar in hotel Seeduyn aan het Noordzeestrand. Een keuzemenu zal ons ten deel vallen, met voor elk wat wils. De fietsen zijn wederom besproken bij Zeelen Rijwielverhuur (Dorpsstraat 2, vlak bij de boot) tegen de ondenkbaar lage prijs van €2,50 per fiets per dag (met versnelling) en is reeds door jullie betaald. Zeg maar dat je van EAVV bent en je krijgt een fiets in handen geschoven. Er zijn drie teams ingeschreven, waarvan 1 herenteam onder de naam Hete Bliksem en twee mix teams, spaarzaam bezet vanwege onduidelijk bezetting tot nu toe. De volgende teamindeling is op dit moment bedacht:
MIX EAVV 1. Marianne Lantinga, Anne-Marie Snelder, Elbeth Lageveen (misschien), Bob van Dijck, Rob van Putten
MIX EAVV 2. Dorothé Deeken, Els v.d. Brink, Peter Hulshof, Peter Zandbergen.
Het originele Hete Bliksem shirt
Heren Hete Bliksem: Ed van de Engel, Peter Koelewijn, Pieter Griffioen, Hans Cleijne, Gert Mulder en Han Hoekstra.
Pasta-eters zullen aan het eind van het toernooi een voedselbon krijgen uitgereikt voor het voedsel; rijsteters eveneens.
Elk team dient zelf weer te zorgen voor een scheidsrechter en tevens voor een welzittend badensemble voor het zwemmen na het toernooi. De boten gaan dit jaar ook weer om 09.00, 14.15 en 19.00 uur. Het inkopen doen wordt hopelijk weer opgepakt door een vernieuwde inkoopcommissie onder leiding van Peter Koelewijn. Al die lekkere hapjes die vele kruidenierswagens zullen vullen zijn weer in en om onze grote koelkast te vinden vanaf het latere middaguur op de vrijdag.
Gegroet door Peter Zandbergen aan het eind van weer een epistel. telefoon 026-445 30 38
Op een parkoer van 3,65 km strijden ieder jaar de Vrienden van het Vlielandse Klootschieten op het scherpst van de snede om de eer. De eerste schoten gaan meestal nog wat stroef, maar al snel komt bij de meesten het juiste gevoel weer terug en schieten ze flink uit de heup.
Klootschieten is natuurlijk ook een sociaal gebeuren en daarom wordt in het midden van het parkoer (2,08 km) een comfortabele duinpan bezocht, waar Herman in alle vroegte de alcoholica verstopt heeft. De geringe hoeveelheid alcohol heeft voor sommigen een verwoestende werking op de nauwkeurigheid bij het klootschieten. Waar zij op het eerste stuk nog verdienstelijk schoten, worden op het tweede deel alleen nog bedroevende resultaten getoond.
Het parkoerrecord staat met 64 schoten op naam van Gert, Han en Monique. Tijdens hun recordronde schoten ze gemiddeld 57 meter.
.jpg)
